türk halkı

artık bilinçlenmiş halktır.nasıl bir yönetim sergilenirse sergilensin askeri darbenin şerefsizlik olduğunu buna karşı çıkılması gerektiğini bu gece herkese gösterdi.

ulan kubilay'dan beri ne öfkeniz varmış amına koyim askere yazık lan hiç bi zaman kıymet bilmediniz ne askerin ne başka bi şeyin yazıklar olsun ışid tipli yavşaklar

an itibariyle bazı çıkıntılar dışında tek yumruk. chp ve akparti birlikte yürüyor. ve bu harika.

dünyada bu kadar örneği varken buna darbe diyemezsin, başarasız olma olasılığı darbede yoktur!! aha listesi

bu yakın tarihte şuana örnek teşkil edecek bir durumdur; 2002'de venezuela'da oy çokluğu ile seçilmiş olan hugo chavez'e karşı abd destekli bir darbe yapıldı; darbe başarılıydı ama hemen yıkıldı. darbenin etkisi chavez yanlısı halk gösterileri, ordunun chavez yanlısı tutumu sebebiyle kolayca ortadan kalktı. chavez darbeden 2 gün sonra yeniden iktidarı ele geçirdi, askerî cunta dağıtıldı. bu gibi durumlarda halk gösterilerinin darbeleri ters çevirebileceği ve istedikleri liderleri geri getirip iktidara oturtabilecekleri anlaşılmış oldu. hatta bu olaydan sonra chavez'e yönelik halk desteğinin daha da artması darbeden istenilen sonucun tam aksine bir gelişme oldu. bu ise herkesin hatırladığı 80 ihtilalinin güvenlik gereçkesiydi; 12 eylül öncesi ülkede ciddi bir güvenlik sorunu vardı. yükseköğretim kurumlarında değişik siyasi görüşler tarafından art arda basılır ve öğrencilerin üniversiteyi boykot etmeleri için baskı uygulardı. darbe gününden bir gün önceki gazeteler eskişehir'de kahvenin tarandığını ve bir kişinin öldüğünü, ankara'da ev basan teröristlerin 2 kişiyi öldürdüğünü, mersin'de sinema kuyruğunun tarandığını ve 4 kişinin öldüğünü, istanbul, gaziantep ve malatya'da birer kişinin öldürüldüğünü yazar.[10] bunları wikipedi den aldım çok değil internetten biraz arama yaparak 80 ihtilalindeki halkın güvenlik sorunu ile ilgili araştırmalar sonucunda bütün beyin hücrelerini tatmin edecek cevaplara ulaşabilirsiniz

halkımızın en büyük zaafı galiba düşünmemek, hatta düşünmek istememek. girdikleri yolda kimler var, kimler yok umursamıyorlar. bazen hangi yolda olduklarını bile bilmiyorlar. birileri çıkıp ''bunu yapın!'' diyor ve neden bile demeden yapıyorlar. düşünme ihtiyacı hissetmiyorlar, nasıl olsa birileri onların yerine düşünüyor. sözde insanoğlu, ama evrenin en büyük nimetini kullanmıyor; ''akıl''. kendine örnek aldığı insanlar ne derse onu yapıyor, ne derse onu diyor. kendi ağzını başkasının aklıyla kullanıyor. etraftan duyduğu, gördüğü şeyleri bizzat kabulleniyor ve bir an bile durup ''biz ne yapıyoruz, neden yapıyoruz?'' diye sormuyor. oysaki ne küçük bir kelimedir neden. belki de hayatımızı kurtaracak yegâne kelimedir. ''düşünüyorum öyleyse varım!'' demiş eskilerden biri. bizler insanız, ne güzel şey düşünebilmek! bize insan dedirten ne peki? yemek, içmek, gülmek vb. mi? sanmıyorum. düşünerek hareket etmek. peki bizi diğer varlıklardan ayıran bu özellik neden kullanılmıyor? düşünmediğimiz sürece kaybetmeye mahkûm olacağız. umarım bir gün halkımız düşünmeye başladığında geç kalmış olmayız, o gün geldiğinde hâlâ düşünme fırsatımız ellerimizdedir.

bir durumu önce uygulayıp sonra düşünüyoruz, enteresanız.

yarisindan biraz fazlası iyi niyetli, samimi ve asiri duygusal insanlardan olusuyor. dünyadaki cogu devletin halklarinın oldugu gibi. ancak anormal olan seylerle sıkı sıkıya duygusal bir bağ kurmaları ve onların kurdukları bu bağı anlamayan ya da elestiren insanlara az ya da cok hınç duymaları ve onları anormal saymaları da asiri asiri rahatsız edici. kültür olarak gördükleri cogu seyin temelinde asagilik kompleksi var bence.